Antaŭ tempesto
Duona griz’, duonlazur’
el akvoj brilas al ĉielo -
al muta, dura ŝtalomur’
kun ĉie sama, teda helo.
Kvietas mar’... Ĉe l’ bordo nur,
laŭ kiu
febra vento flugas,
vibradon
kreas ĝia kur’,
tremantajn
sulkojn blovo plugas.
Trans
akvojn glitas fora mev’, -
ĉu plore, ĉu kun tim’ - krietas;
jen falas
mev’, jen nova lev’ -
kiel
animo malkvietas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario