Pri la ĉielo
kaj la infero
Granda, forta
samurajo vizitis malgrandan monaĥon.
“Monaĥo”,
ordonis li en tono kiu ne toleris kontraŭdiron,
"instruu al
mi pri la ĉielo kaj la infero!"
La monaĥo
suprenrigardis al la danĝeraspekta
batalanton kaj
respondis kun la
plej eble granda malestimo:
"Instrui al
vi pri la ĉielo kaj la infero? Mi povus
instrui al vi nenion. Vi
estas malpura,
vi stinkas, via glavo estas rusta. Vi estas hontomakulo
kiu embarasas la
klason de samurajoj. Iru for. Mi ne povas elteni vian
ĉeeston."
La samurajo
furioziĝis. Li tremis, fariĝis ruĝa
en la vizaĝo kaj mutiĝis
pro kolero. Li
elingigis la glavon, levis ĝin supren kaj
pretiĝis por bati la
monaĥon.
"Tio estas
la infero", diris la monaĥo trankvile.
La samurajo
estis perpleksa. La kompato kaj konfido de tiu ĉi
eta viro
kiu riskis sian
vivon por montri al li la inferon!
Malrapide, li
subenigis sian glavon, plena je dankemo kaj subite
pacema.
"Jen la ĉielo", diris la monaĥo.
http://movado-sen-nomo.kunvivanto.de/
No hay comentarios:
Publicar un comentario