Muelisto
kun lia filo kaj azeno
Muelisto
kaj lia filo pelis sian azenon por vendi en bazaro. Post nelonge, ili renkontis
virinojn, kiuj kolektiĝis ĉe la puto, parolante kaj ridante. Unu el ili diris,
"Vidu, ĉu vi vidis tiajn homojn, kiaj prefere piediras anstataŭ rajdi la
azenon."
Aŭdinte
tion, la maljunulo rajdigis sian filon sur la azenon. Plue poste, ili renkontis
kelkajn disputantajn maljunulojn. Unu el ili diris, "Jen vidu. Tio pruvas,
kion mi ĵus diris. Nuna socia moro tute ne donas atenton al respektado al la
maljunaj. Vidu, tiu mallaborema infano rajdas sur la azeno, dum lia grandaĝa
patro piediras. Malsupreniru, vi etulaĉo! Kial vi ne lasu vian maljunan patron
ripozigi liajn lacajn krurojn!"
La
maljuna muelisto malsuprenirigis sian filon el la azeno, kaj li mem rajdas sur
ĝin anstataŭe. Post nelonge, ili renkontis grupon da virinoj kaj infanoj,
kelkaj el kiuj kriis, "Vi sentaŭgula maljunulo, kial vi rajdas sur la
azeno, dum la kompatinda infano elĉerpiĝis pro kurado sekvante vin?"
La
honesta muelisto tuj rajdigis sian filon malantaŭ lin.
Proksime
al la bazaro, vidante ilin, urbano demandis, "Amiko, respondu, ĉu la azeno
apartenas al vi?"
La
maljunulo respondis, "Jes."
La
urbano diris, "Oni ne povas imagi tion. Laŭ via maniero de rajdado sur la
azeno, estus pli bone por vi porti la azenon ol vi rajdas sur ĝi."
La
maljunulo konsentis, "Ni agu laŭ via admono."
Tiel,
li kaj lia filo desaltis de sur la azeno. Ili kunligis la krurojn de la azeno
kaj portis ĝin per ligna stango sur siaj ŝultroj. Kiam ili preteriris la ponton
ĉe la bazaro, multaj alvenis ĉirkaŭ ilin kaj primokis ilin. Bruado kaj stranga
portado malĝojigis la azenon. Ĝi plenforte streĉrompis la ŝnuron kaj stangon
kaj falis en la riveron.
Tiam, la maljunulo, kolera kaj honta, forkuris rapide laŭ la mallarĝa vojo al la hejmo.
"Ĉio
ajn ne povas kontentigi ĉiujn. Se oni volas kontentigi ĉiujn, la rezulto estas,
ke neniu kontentiĝas."
No hay comentarios:
Publicar un comentario