Soneto 73
Sezonon de la jar' en mi vi vidas,
Kiam folioj nul', aŭ kelkaj flavaj,
Pendas de l' branĉoj, kiuj treme fridas,
Ruinoj, kie kantis birdoj ravaj;
Pendas de l' branĉoj, kiuj treme fridas,
Ruinoj, kie kantis birdoj ravaj;
En mi krepuskon lastan vi divenas
De l' tag' en okcident' malaperinta,
Kiun tre baldaŭ nigra nokt' forprenas,
Sozio de la mort', en dormo blinda;
De l' tag' en okcident' malaperinta,
Kiun tre baldaŭ nigra nokt' forprenas,
Sozio de la mort', en dormo blinda;
En mi ardaĵon tian vi konstatas,
Kiu sur cindroj kuŝas de la juno,
Kiel sur lito, kie ĝi mortadas
Kun la hejtaĵo mem en forkonsumo.
Kiu sur cindroj kuŝas de la juno,
Kiel sur lito, kie ĝi mortadas
Kun la hejtaĵo mem en forkonsumo.
Tion vi vidas; via am' ja fortas,
Amante ion, kio baldaŭ mortas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario