Kial ni krias
kiam ni koleras?
Hindua saĝulo kiu vizitis la riveron Gango por bani sin,
vidis grupon de
familianoj kiuj
kriis unu al la alia. Li turnis sin al siaj lernantoj, ridetis
kaj demandis:
"Kial tiuj ĉi homoj krias unu al la
alia kiam ili koleras?"
La lernantoj
cerbumis dum iom da tempo, ĝis kiam unu
el ili diris: "Ĉar
ni perdas nian
trankvilon, ni krias."
"Sed kial
krii se la persono staras apud vi? Eblas same bone diri la
direndaĵon mallaŭte,"
diris la saĝulo.
La lernantoj
donis diversajn respondojn, sed neniu respondo povis
kontentigi la
aliajn lernantojn.
Finfine la saĝulo donis la jenan klarigon: "Kiam du
homoj koleras,
estiĝas distanco inter iliaj koroj. Por malgrandigi
tiun distancon, ili
devas krii unu
al la alia. Ju pli ili koleras, despli ili devas krii por aŭdi
unu la alian,
por ke la distanco inter ili malgrandiĝu.
Kio okazas kiam
du homoj amas unu la alian? Ili ne krias, ili parolas
mallaŭte, ĉar
iliaj koroj estas proksime konektitaj. La distanco inter la
koroj estas ege
malgranda aŭ eĉ ne ekzistas."
La saĝulo daŭrigis
sian klarigon: "Kiam ili ankoraŭ pli
amas unu la
alian, kio
okazas? Ili ne plu parolas, sed flustras unu al la alia kaj
tiumaniere
ankoraŭ pli proksimiĝas. Finfine ili eĉ
ne plu devas flustri,
rigardo sufiĉas por kompreni unu la alian. Jen kiel
kondutas du
personoj kiuj
amas unu la alian."
Li rigardis
siajn lernantojn kaj konkludis: "Do kiam vi diskutas, atentu
pri tio ke viaj
koroj ne distanciĝu unu de la alia. Ne
diru vortojn kiuj
ankoraŭ pli grandigas la distancon. Alikaze la
distanco fariĝos tiel
granda, ke vi ne
plu retrovos la vojon por reiri."
http://movado-sen-nomo.kunvivanto.de/
No hay comentarios:
Publicar un comentario