Ĉe la nova jaro
Finiĝas jam por ni malnova jaro
eterne pasis ĝiaj tagoj for,
tre bona
estis ĝi por la homaro,
kaj ni
ĝin danku el la tuta kor’!
Sonoras
adiaŭaj sonoriloj
solene
super land’ kaj super mar’
kaj
ekesperas de l’ homar’ la filoj,
ĉar venos
baldaŭ la estonta jar’.
Malfermas iu pordon. Jen
infano
aperas bela en la ĉambr’ al ni,
portante
libron en malgranda mano,
la bona
nova jaro estas ĝi.
Sed kio
estas de la libr’ enhavo?
Feliĉo aŭ
malbono? Diru ĝin!
Benita
paco aŭ kruela glavo?
Ĉu venos
ĝojo aŭ malĝojo nin?
Ne scias
ni kaŝitan estontecon,
ĉar
restas ĉio en la man’ de Di’.
Sed kion
ajn sendados Li, bonecon
Li donos,
kaj kontentaj estu ni.
No hay comentarios:
Publicar un comentario