La viktimo
Je distanco aspektis vi
titana en via mistera majesto de teroro.
Kun tremanta koro mi
staris antaŭ via aperaĵo.
La
kuntiritaj brovoj aŭguris pereon,
kaj kun bleko kaj frakaso subite
falis la bato.
Miaj ostoj rompiĝis,
kun
klinita kapo mi atendis la mortodonan furiozon.
Ĝi venis.
Kaj mi
miris: Ĉu tio do estas via tuta minaco?
Kun viaj altetenataj bataliloj
vi aspektis timige
granda.
Por frakasi min venis vi tien,
kie mi kaŭre kuŝis sur
la tero.
Subite vi malgrandiĝis, kaj mi ekstaris.
De tiam
ekzistas por mi nur sufero
sed nenia timo.
Granda vi
estas kiel la morto mem,
sed via viktimo estas
pli granda ol la morto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario