Al la Vergilia Ŝipo
Pli helaj astroj viaj for de danĝeroj gvidu,
ho brilaj Diaskuroj, di-fratoj de Helena,
latinan la poeton, ke sub ĉiel
helena
li el lazur’ leviĝi
Cikladojn orajn vidu.
Kun pli fervora spiro tre milde lin alridu
Japiks’: el ĉiuj ventoj aeraj
plej serena,
per ĝia blov’ balzama
la velo ŝvelu plena,
kaj ĝis la fremda bordo la ŝipo
flugrapidu.
Tra la Arkipelago, ludejo de
delfeno,
konduku la Mantuan Kantiston
al haveno
prospere, al li pruntu,
Cignidoj, frat-radion!
La ŝip’ rompebla tenas ja
mian kor-duonon,
kiu sur maro sankta, aŭdinta
Arionon,
al ter’ de Dioj portas la
grandan Vergilion.
No hay comentarios:
Publicar un comentario