Ĉe maro
Mortece
laciĝis la korpo
kaj
nur la trankvilon deziras...
Sed
velo, blankanta sur maro,
alie
al kor’ mia diras.
Ĝi
logas al landoj mirindaj,
al
novaj vagadoj sencelaj...
Ĉu
estas do limo por revoj,
por
revoj trompantaj, sed belaj?
Pajleroj de l’ minutoj
Juneco, kiel
incendio,
nur cindron
lasis en la kor’...
Ekfrapas ĝiba maljuneco
fenestron
mian kun angor’.
Kaj baldaŭ mort’ per man’ osteca
signalos
finon de l’ sufer’...
Sed
ĝojon, gloron kaj feliĉon
mi
ne renkontis sur la ter’.
Jen
kial pri nerevenebla
juneco
ploras mia kant’,
kaj
la pajlerojn de l’ minutoj
mi
kaptas, kiel la dronant’...
No hay comentarios:
Publicar un comentario