Platen (Soneto)
Mi volus en la
morto, kiel la brila klaro
de l’ steloj,
subitege kaj sen konsci’ ekpali,
mi volus sub la
frapo de l’ morto foje fali,
kiel antikvaj
mitoj rakontas pri Pindaro.
Ho, mi ja ne
deziras en kanto, vivo, faro,
tiun
nerivaleblan Grandulon ekrivali,
mi volus, ho
amiko, lin nur en mort’ egali –
Sed aŭdu pri l’ rakonto belega sen komparo:
Li
sidis en teatro kaj kanton li admiris,
kaj
sian lacan kapon li metis kun beato
ripoze
sur la belan genuon de l’ amato.
Kaj kiom la
kantado de l’ hor’ jam laste spiris,
lin volis milde
veki la kara kamarado,
sed la poet’ jam
glore al Dioj hejmeniris.
No hay comentarios:
Publicar un comentario