Inania Verba (Vanaj vortoj)
Ha! kiu tion
diros, neforta sklavanimo,
kion ne diras buŝo, kaj mano ne kopias?
-Vi
ardas, krucumita vi sangas, agonias
kaj,
kio vin ĵus ĉarmis, vi vidas nun en ŝlimo...
La penso fajre
bolas, torenta laf’ sen limo:
la densa frosta
formo neĝtombe mortglacias...
La
peza vort’ ideon leĝeran asfiksias,
kiu,
parfum’ kaj brilo, sparkflugis en sublimo.
Kiu muldilon
trovos por diri ĉion, tutan?
Ha!
kiu do esprimos l’ afliktojn infinitajn
de
l’ revo? la ĉielon fuĝantan al mantuŝo?
Mutan koleron?
naŭzon? kaj malesperon mutan?
kaj
tiujn kredparolojn neniam eldiritajn?
kaj
tiujn amkonfesojn mortintajn en la buŝo?
No hay comentarios:
Publicar un comentario