Esperanto (Poezio) - Vita varia - Sveinbjörn Egilsson

Vita varia

Roseroj oraj de mateno

ne ĉiam brilas sur la flor',
la birdmuzikon kaptas spleno,
kaj mondrideto mortas for.
        Dio leĝis por la Ter':
            Miksi mildon
            kun malmildo,
        bonas tiu ĉi afer'.

La neĝoblov' de glacipinto
ne ĉiam taŭzas al herbar',
nek fajfas ĉiam frosta vento
al trema ter' kaj muĝa mar'.
        Dio leĝis por la Ter':
            Miksi mildon
            kun malmildo,
        bonas tiu ĉi afer'.

Leviĝas brov' dum helas tago,
kaj ĝoj' radias sur la vang';
mallevas sin dum mensa plago,
kaj sunon kovras trista strang'.
        Ĉesas baldaŭ la sufer',
            malaperas
            ros' de tero,
        ĝis malseka la vesper'.

Se vi, frateto, ne ektimas
dum barkon frapas onda rul',
atende post la vent' proksimas
kvieto dolĉa por bravul'.
        Sed sin movas sub kviet'
            malrapide
            ond' perfida,
        al gardo servu via pret'.